Rob de Bruijn was 17 toen hij zijn moeder vertelde dat hij het graag in de paarden wilde proberen. Hij had met zijn mbo-diploma metselaar en tegelzetter iets achter de hand. Als klein manneke reed hij al bij manege Van Diest in Son en daarna in Tilburg op de manege omdat hij met z’n moeder mee verhuisde: “Elk uur dat ik vrij had, zat ik tussen de paarden, dat was mijn passie. Nooit een andere sport gedaan, alleen paarden, paarden en paarden. Toen ik 15 was, werkte ik in de weekenden en de vakanties bij Nancy Huismans, stallen mesten, onderhoud, alles wat er zo bij een stal komt kijken. En af en toe eens keer rijden maar dat deed Nancy in principe zelf. En toen ik van school kwam, wilde ik niks liever dan in de paarden. Ik moet zeggen dat mijn moeder en mijn vader me daar altijd in gesteund hebben.”
Op het vierdaagse concours in Oirschot kwam Rob ter sprake toen Rinus Blom aan Nancy Huijsmans vroeg of ze niemand wist voor op stal. Iemand die alles zou moeten kunnen, maar die niet hoefde te rijden. Rob: “Nancy wist wel iemand maar ze zei erbij: je kunt hem alles laten doen, maar vlechten, dat kan hij niet. Ik ben toen met mijn moeder naar Rinus geweest en ik was al gauw daar aan de gang. Op m’n 17e, en bezig met mijn rijbewijs. Ergens anders, en daar werd natuurlijk snel een eind aan gemaakt, dat moest bij Blom. Ik kwam er niet om te rijden, ja, misschien af en toe, maar al gauw was ik fulltime ruiter voor de jonge paarden. Onder de geweldige begeleiding van Jack Neefs. En binnen de kortste keren gingen we met twaalf paarden op concours. Ik ben er meer dan twee jaar gebleven. Inmiddels was ik wel gegroeid tot 1.95m, waar ik trouwens nooit last van heb gehad. Misschien ziet het er wat anders uit dan wanneer je kleiner bent, ja, ”
[caption id="attachment_169018" align="alignnone" width="900"]
Hunters zijn tegenwoordig belangrijk voor DBS Horses (De Bruijn Scheepens)[/caption]Frans Wilborts uit Moergestel had het talent wel gezien en bood behoorlijk wat meer, zodat Rob de volgende twee jaren daar springruiter werd: “We hadden goede resultaten maar na twee jaar was het een beetje op. Intussen had ik ook Karin Scheepens leren kennen, ook een springamazone, en haar vader deed ook veel handel. Ik heb toen voor mezelf het rijden op een lager pitje gezet. Ben bij een bakkerij gaan werken: ’s nachts om 2 uur beginnen, half 12 weer thuis, even eten en dan paarden rijden. En zelden tussendoor naar bed. Ik had zelf twee betere paarden voor op concours en langzamerhand kwam toch weer de vraag van mensen om hun paarden uit te brengen. Ik heb het ruim vijf jaar volgehouden.”
En toen kwam voor het jonge stel de stap: voor jezelf beginnen: “We zijn met helemaal niks begonnen, gelukkig wel met die paarden van eigenaren. We hebben bij Nancy Huijsmans zestien boxen gehuurd en we woonden bij de stal. Tot we allebei 28 waren, toen zeiden we: we moeten toch iets gaan kopen. We zijn op wel tien locaties gaan kijken, maar het was allemaal te hoog gegrepen voor ons. Op advies van de Rabobank hebben toen vier studenten een mooi ondernemingsplan gemaakt, wisten we beter waar we aan toe waren. Op een gegeven moment was ik aan het trainen in Eindhoven toen iemand zei: bij ons in Hooge Mierde komt een spulletje met acht boxen te koop. Ik ben daar ’s avonds meteen gaan kijken met Karin. Alles klopte: het bestemmingsplan, de vergunningen, de toekomstmogelijkheden. De eigenares heeft ons rondgeleid en ze wilde het veertien dagen vasthouden voor ons. Haar man bleek daar later niet zo gelukkig mee maar zij was bij een waarzegster geweest en die had gezegd dat ze zouden gaan verhuizen en dat een jonge ondernemer het zou gaan kopen. We hebben groen licht van de bank gekregen en de kans gegrepen.”
[caption id="attachment_169021" align="alignnone" width="1200"]
Rob de Bruijn in actie op het concours van Rinus Blom, Jumping Etten-Leur[/caption]De eerste die zich meldde was zijn vroegere werkgever Rinus Blom: “Meteen toen we het spul gekocht hadden, belde Rinus Blom me: die snapte heel goed waar we voor stonden. Hij vroeg of ik voor halve dagen wilde komen rijden, van 8 tot half 1, kon ik bij hun thuis mee-eten, en dan direct thuis verder. Heb ik een paar jaar gedaan, waarbij ze van zijn stal met de paarden op concours kwamen zodat ik ze kon rijden. En nog steeds is Rinus een heel goede kennis, we hebben twee paarden samen nu. Zijn hulp is belangrijk voor ons geweest. In het begin hadden we eigenlijk een trainingsstal maar in de crisis werd dat steeds minder: een paard laten rijden door een ruiter was voor veel mensen niet meer te bekostigen. En veel mensen gingen steeds scherper selecteren: welke paarden zouden de moeite van het investeren waard zijn. Vanaf toen ben ik steeds meer in de handel gegaan, vaak samen met handelaar Frans Burgers, veel hunters en equitation paarden.”
En nu specialiseren Rob (38) en Karin zich steeds meer in de handel: “De sport is echt op een lager pitje terecht gekomen. Eerder had ik een sponsor die me hielp met een paar fijne internationale paarden. Het hoogste wat ik daardoor heb kunnen rijden was de drie sterren Grand Prix in Beervelde. En nu is de handel steeds meer een belangrijk deel van ons bedrijf geworden. We gaan voor kwaliteit: van drie tot tien jaar, springpaarden, hunters, equitation paarden, het verhaal moet kloppen. Wij kunnen het ons niet veroorloven om niet eerlijk te zijn of slechte kwaliteit te leveren. Dan bouw je ook mooie referenties op en mensen weten ons steeds beter te vinden als ze iets aan te bieden hebben. Zo heb ik de hengst Dulf van de Bisschop gereden voordat ie door Harrie Smolders verkocht werd naar Amerika. Of Hanna van Steve Guerdat , Casall IV van Ali Wolf, Cliff Z van Georgina Bloomberg, Artoit de Avillion , die vorige week nog zesde werd in de Grote Prijs van Lier, Apple Juice, langzamerhand best wel veel eigenlijk. Fijn is dat we goede kennissen en vrienden om ons heen hebben waar we op kunnen bouwen.”
[caption id="attachment_169015" align="alignnone" width="540"]
Rob reed Dulf van de Bisschop, hier tijdens de KWPN Hengstenkeuring, voordat de hengst verkocht werd via vriend Harrie Smolders naar de USA.[/caption]Inmiddels zijn zoon Daan van 6 en dochter Quinty van 3 ook allebei fanatiek als het op ponyrijden aankomt. Rob: “En Karin heeft vroeger tot landelijk ZZ gereden. Het kriebelt nog steeds maar het komt er niet van want zij is vooral ook degene die naast het management van de stal de boekhouding, de inschrijvingen, de social media en de video’s regelt. Ik doe vooral de handel en de paarden en dat worden er toch steeds meer. Toen we het kochten hadden we acht boxen, nu zestien. En toen reden we alleen buiten, inmiddels hebben we een mooie binnenhal. We groeien langzaamaan, voorzichtig vooruit. Zo kan het dus ook als je met niks begonnen bent.”
DBS Horses op Universal Horse Data
DBS Horses op Facebook