Springruiter Johnny Pals heeft altijd zijn eigen weg gekozen en stond nooit voorop als het ging om publiciteit. Officieel is Geleen zijn geboorteplaats, maar daar heeft hij nooit gewoond. Vanaf zijn elfde woonde hij in België met zijn ouders, die een aantal bedrijven hebben in zandstralen en detacheren. Zij kwamen vaak bij een manege in As en zo kwam Johnny voor de eerste keer in aanraking met de paardenwereld: “Ik ben eerst wat bij de pony’s gaan rijden, gewoon op de manege, en later ook bij Johan en Ludo Philippaerts. Zij gaven me ook les, net zoals later Peter Bulthuis, die een paar paarden van mijn vader reed. En weer later kreeg ik les van Henk van den Broek en Roelie Bril.”
Een periode in Nederland volgde voor de young rider Johnny Pals want hij ging werken voor de stal van de Belgische dierenarts Marc Suls in Stramproy: “Via via kwam ik daar terecht omdat hij een ruiter zocht voor zijn concourspaarden. Ik ben er een paar jaar geweest en toen stopte Marc met zijn stal omdat hij het niet meer kon combineren met zijn werk. Ik ben teruggegaan naar huis in As en ben jonge paarden op gaan leiden, ook voor Marc Suls. Dat ging nog niet zo slecht. Calvados Z heb ik opgeleid, die als vijfjarige wereldkampioen werd met Roelof Bril op Zangersheide. Of Böckmann’s Lazio, die het Bundeschampionat won met Gilbert Böckmann.”
[caption id="attachment_168147" align="alignnone" width="937"]
Overleg voor de landenwedstrijd in Falsterbo: Maikel van der Vleuten, Rob Ehrens, Jur Vrieling, Johnny Pals, Michel Hendrix.[/caption]Langzamerhand kwamen door die successen steeds betere paarden op stal: “Ik was een paard gaan proberen en dat leek interessant. Zegt die man: ik zal hem naar je toesturen. Had ik het paard een week op stal, komt er iemand aan de deur die zegt: ik heb hier een paard staan. Ik nog: dat denk ik niet. Maar dat was toch wel: zo is de kennismaking met Jos Roex gelopen, een geweldige paardenman met kennis van een springpaard, ongelofelijk. Intradella Z was van hem, daar heb ik mijn eerste landenwedstrijd mee gereden. En bij voorbeeld twee weken achter elkaar de Grote Prijs in Vilamoura gewonnen. Met hem heb ik vanaf toen een paar paarden samen gehad.”
De kennismaking met Jan Vink verliep via Kees Lips, die toen voor Stoeterij Black Horses werkte: “We waren allebei met een paard bij Marc Suls en toen zei Kees dat ze een Darco-merrie zochten. Die hadden wij en toen is Jan bij ons geweest om een paar paarden te bekijken. Dat klikte direct. Toen even later Vignet op mijn pad kwam, de goedgekeurde Heartbreaker X Iroko-hengst, heb ik Jan gebeld of hij eventueel interesse had om een deel te kopen. Dat had hij, en vanaf toen is een prachtige band ontstaan, een jaar of vier geleden. Ik had Vignet pas een week of vier toen iemand zei dat ik wel NK kon rijden. Ik ben naar Mierlo gegaan, had ik de eerste dag twee eraf. Maar de tweede dag liep ie al 0 en toen kwam Rob Ehrens of ik de volgende week landenwedstrijd in Lummen kon rijden. Toen heb ik de finale niet meer gereden. In Lummen had ik meteen 0 en 4, en meteen daarna in Sankt Gallen ook weer 0 en 4.”
In Sankt Gallen ontstond direct internationale belangstelling voor Vignet: “Er kwamen kopers maar Jan zei toen: nee, we gaan hem nog effe houden anders heb je niks om te rijden. Prachtig. Met zulke mensen achter me voelde ik ineens dat ik op een ander niveau stond. Jos Roex en Jan Vink, paardenmensen in hart en nieren, enorme liefhebbers ook. En toen zijn ze paarden beginnen te kopen voor me. En we hebben er ook een paar heel goed weer kunnen verkopen. Ik durf gerust te zeggen dat we nu een topstal hebben. Met paarden als Fernando, Vignet, Wesselina en natuurlijk Chat Botte de Ruisseau, paarden die zo elke Grote Prijs kunnen lopen. Het kwam allemaal zo bij elkaar, ook met de paarden, waardoor bij voorbeeld Chat Botte zich in de schaduw van de andere super heeft kunnen ontwikkelen.”
Chat Botte is na zijn fantastische barragerit in Falsterbo even de ster van de stal: “Als 8-jarige liep hij 1.45m met een Belgische jongen. In het begin toen ik ernaar vroeg werd hij een beetje boos op me maar uiteindelijk mocht ik hem gaan proberen, samen met Jos Roex. We wisten gelijk: die moeten we hebben. ’s Avonds zijn we direct naar Jan Vink gereden. Chat Botte was van een eigenaar, die wist wel wat hij in huis had, maar hij wist ook dat het paard verder opgeleid moest worden. Mijn geluk is ook dat ik de kans heb om zo’n paard te laten groeien. Als Chat Botte ergens anders terecht was genomen en meteen een dikke Grand Prix in was gestuurd, dan was het misschien een ander verhaal geweest, hij had de opleiding nodig. En nou? Gewoon een geweldig compleet springpaard, op alle fronten. En geweldig om te horen hoe Rob Ehrens erover denkt.”
Johnny had eerst zijn eigen Highline Stud in As maar dat werd met het groeien van de ambities te klein. In Wijshagen kwam naast Stoeterij Black Horses in Sliedrecht de dependance: “Een prachtig spul, met een rijhal, 47 boxen, een mooi buitenterrein, 30 hectare, echt geweldig om door te kunnen groeien. Charlotte en ik hebben er onze zestien concourspaarden staan, in de andere boxen staan de jongere paarden voor de opleiding. We doen alles samen, ik neem ook weleens een paard van Charlotte mee. En we hebben natuurlijk sinds bijna vijf maanden onze dochter Julia. We hebben ook een continue en heel plezierige afstemming met Carlo van Kaathoven, de paardenmanager bij Black Horses. En natuurlijk met Jan zelf ook.”
[caption id="attachment_168144" align="alignnone" width="591"]
Johnny Pals met Jan Vink na de overwinning in Falsterbo[/caption]Vanuit Wijshagen reed Johnny met zijn vrachtwagen drie weken geleden naar het Zweedse Falsterbo als lid van het Nederlandse team: “Ik had nog nooit een landenwedstrijd gewonnen, moest ineens iemand van ons barrage rijden. Rob Ehrens zei: jij rijdt de barrage. Komt Jur Vrieling naar me toe en die zegt: geef maar gas…. een fout kan altijd gebeuren maar als je langzamer bent, dan schop ik je onder je…..Geweldig wat er dan door je heen gaat als je het voor je land af kunt maken, dat blijft me altijd bij! Ik woon al zo’n 25 jaar in België, waar ik me zeker thuis voel, maar ik voel me Nederlander, prachtig om je land te vertegenwoordigen. Laatst op het WK voetbal toen Nederland niet meedeed, ja, toen was ik wel voor België. Maar om te rijden voor Nederland vind ik echt een grote eer.”
Black Horses op Universal Horse Data
Black Horses op Facebook