Dat verhaal begint natuurlijk in Mexico, waar Ernesto’s moeder in een manege paardreed: “Thuis hadden we geen paarden. Ik ben gewoon een keer meegegaan naar de manege en vond dat wel leuk. Op m’n zevende heb ik voor het eerst op een paard gezeten. Pony’s heb je niet zo in Mexico, dat werd dus een klein paard, zeg maar 1.55m. En een jaar later ben ik begonnen met wedstrijdjes. In Zuid-Amerika heb je veel children-rubrieken, ook natuurlijk omdat je er eigenlijk geen pony’s hebt. Paardrijden is er trouwens best wel een beetje een elitaire sport terwijl mijn ouders een normaal gezin hebben. Mijn moeder deed er alles voor om me te laten rijden, dat is natuurlijk fantastisch. We hadden één paard. En toen ik veertien was, werd ik kampioen van Mexico bij de children.”
Ernesto werd door de Mexicaanse bond als kampioen uitgezonden naar de wereldfinale in Abu Dhabi: “Dat ging niet met mijn eigen paard, ik kreeg daar leenpaarden. Mijn moeder ging mee, zoals altijd, mijn vader bleef thuis: hij heeft niet zoveel met paarden en hij bleef bij mijn broertje die acht jaar jonger is. Ik werd tweede in de finale, ik denk omdat ik een goed paard had, en een beetje geluk, maar ik was ook enorm gemotiveerd. Maar het mooiste was om mee te mogen maken wat een internationaal concours is. In Nederland is dat pas begonnen. Ik heb ervaren dat het gewoon leuk is, ook om andere kinderen te leren kennen vanuit heel andere delen van de wereld! En je leert daar mensen kennen. Voor Japan reed daar Eiken Sato, Emanuele Gaudiano voor Italië en Katie McVean voor Nieuw-Zeeland, allemaal internationale ruiters nu. En ik heb daar mensen uit de Dominicaanse Republiek ontmoet, ze hadden voor hun zoon paarden gekocht bij de VDL Stud.”
Even later volgde de uitnodiging van die familie om bij hen in de Dominicaanse Republiek een internationaal concours te rijden: “Ik kon daar een paard lenen. Wiepke van de Lageweg was daar ook om zijn paarden te promoten, de VDL Stud was toen een opkomend merk in de paardensport. Hij gaf een prijs aan de winnaar van de junioren en ik had geluk, ik won, dus mocht ik als prijs naar Nederland overkomen. Een reis naar Nederland! Ik ben er ruim drie weken geweest, ik was veertien, vond het hartstikke leuk! Toen ik terug naar huis ging heb ik alleen gezegd: ik wil terug.”
[caption id="attachment_165600" align="alignnone" width="1024"]
Ernesto en Wiepke van de Lageweg in Brazilië bij ruiter Denis Gouveia met een zojuist aangeschaft paard[/caption]“Ik heb echt elke maand een e-mail gestuurd, toen was er geen Whatsapp of zo. Na maanden kreeg ik een reactie. Ik had ze in december kerstwensen gestuurd en ze antwoordden toen: ook de beste wensen, en als ik wilde, kon ik terugkomen. Geweldig toch! In de zomervakantie ben ik overgekomen, voor zes weken was de bedoeling. Maar na drie weken vroeg Wiepke me of ik wilde blijven. Zonder erover na te denken heb ik onmiddellijk ja gezegd. Mijn vader vond het moeilijk, mijn moeder was onmiddellijk enthousiast, zij hebben geregeld dat ik de laatste twee jaren van de middelbare school via internet heb kunnen doen. Moest ik twee keer per jaar in Mexico tentamens doen, maar het is gelukt!”
Na de middelbare school wilde Ernesto verder studeren: “Ik heb tegen Wiepke gezegd: ik moet naar de hogeschool, dat kan niet meer via internet. Ik ga vier jaar weg en als het mag, kom ik dan terug. Toen zei hij: zoek hier maar een school uit! En zo heb ik International Business en Management gestudeerd op de Hogeschool in Leeuwarden. Ook nog een halfjaar stagegelopen bij Wehkamp trouwens, dat combineerde ik allemaal met rijden bij Wiepke. In de tussentijd woonde ik bij Wiepke en Janny in huis, daar heb ik dertien jaar mogen wonen.”
[caption id="attachment_165601" align="alignnone" width="600"]
Met Darchello, Cardento X Chellano[/caption]Bij de VDL Stud kreeg Ernesto les van stalruiter Dennis van Tilburg: “Ik ging met hem mee op concours, en af en toe mocht ik een paard rijden. Eerst in het L, later in het M, na vijf jaar de eerste keer Z. Dat was soms best frustrerend, ik moest echt heel geduldig zijn. Hard werken, mijn doel voor ogen houden en erin blijven geloven. Was soms best moeilijk, als er weer eens een paard werd verkocht. Maar ik heb steeds gedacht: als ik iets voor hen doe, doen ze ook iets voor mij, en daar ben ik nooit in teleurgesteld.” In de tussentijd deed Ernesto er ook nog even zijn Masters achteraan: “Ik ben in de week van de diploma-uitreiking meteen begonnen met mijn Masters in Service Management. Ik dacht: als ik nu stop, begin ik nooit meer. Dat was twee jaar, ook afgemaakt. Bij VDL vonden ze dat volgens mij wel leuk, iedereen steunde me daarin. Maar ik werkte ook hard. Als ik niet op school was, was ik op stal. En als ik om half 10 les had, was ik in alle vroegte op stal: paardrijden, dan ff snel douchen en door.”
Toen Ernesto in het laatste jaar van zijn Masters-opleding zat, stopte de man die de handel voor VDL deed in Zuid-Amerika. Wiepke vroeg Ernesto om hem te helpen: “Ja, dat liep vrij vlot. Klanten ontvangen en begeleiden, contacten leggen, reizen. We zijn overal geweest samen: van Florida tot aan Argentinië. We hebben de veiling in Cuba voor opgezet die nu voor de negende keer is gehouden. We hebben veilingen in Guatemala en Brazilië doorgezet. Bij VDL gaat het om de handel, wat ze fantastisch doen. Bij mij ging het om de sport, ik deed alles voor mijn sportcarrière, om de kans te krijgen om een goed paard te kunnen rijden. Het heeft best lang geduurd voordat ik echt 1.40m of 1.50m kon rijden, maar dat is later goed gekomen. In 2014 werd ik met Celebrity tweede bij 7-jarige in Ermelo, in 2015 heb ik met het Mexicaanse team Barcelona gereden met twee paarden die ik zelf had opgeleid, vorig jaar heb ik Amsterdam gereden en voor Mexico de landenwedstrijd in Gijon.”
[caption id="attachment_165602" align="alignnone" width="1200"]
Met Celebrity, de Indoctro X Emilion-merrie[/caption]Celebrity was de Indoctro X Emilion-merrie die Ernesto samen met Wiepke had. Na opvallende prestaties met onder andere een overwinning vorig jaar tijdens CH De Wolden kon de merrie goed verkocht worden: “Toen zei Wiepke tegen me: als jij iets voor jezelf wilt, moet je het nu doen, nu is je kans. Ik ben 72, ik kan je nu nog helpen. Wat een man. Op 15 oktober vorig jaar werd Celebrity verkocht, op 1 november heb ik de beslissing genomen om voor mezelf te beginnen. Ik heb meerdere stallen in het land bekeken waar ik goed terecht kon maar ik wilde toch hier in de buurt blijven. Ik heb hier zestien jaar gewoond, de helft van mijn leven! In Boijl waren stallen te huur bij HBC en volgens mij vond eigenaar Jan Schep het wel een leuk idee. Ik ben in januari van daaruit mijn eigen bedrijf begonnen, de Celebrity Stables. In een geweldige accommodatie met alles erop en eraan. De vrachtwagens kan ik gebruiken en ik woon inmiddels met mijn vrouw Ilona en onze tweejarige zoon Rafael in de boerderij erbij.”
Ernesto begon begin dit jaar met zes paarden, halve dagen ondersteund door Melissa. Na een maand werd dat fulltime, echtgenote Ilona zegde haar parttime baan elders op, na een paar weken kwam er nog iemand bij: “Er kwamen steeds meer paarden om te rijden, mensen kwamen paarden brengen om ze te verkopen. Nu hebben we vijftien paarden staan met drie mensen fulltime aan het werk naast mijn vrouw die ook voor de kleine zorgt natuurlijk. Deze week komen mensen uit Mexico, uit Canada, uit Dubai, uit Zweden. Het is ook voor mij te mooi om waar te zijn. Ik heb heel veel mensen leren kennen maar ze moeten je wel blijven zien dus moet je zelf op concours. Een keer per maand internationaal, dat is mijn plan, dat is ook goed voor de contacten op een ander niveau. Zo wil ik het uitbouwen, gelukkig met de steun van heel goede eigenaren, mensen die ook voor de sport gaan en niet direct voor de handel. Het balletje is gaan rollen en het rolt nog steeds. Tja, als ik toen niet naar Abu Dhabi was geweest…..”
Website
